Το ξέρω από μένα…
Σαν το μνήμα είσαι Άνθρωπε. Σαν ένας τάφος.
Από έξω επιβλητικός, περιποιημένος, ήρεμος, καθαρός με περίτεχνα σκαλίσματα και φτιασίδια. Και όμως από μέσα, πάντοτε κρύβεις ένα πτώμα.
Επενδύεις τόσο χρόνο, τόσο κόπο και προσπάθεια, στις επιτυχίες σου, στις δουλειές σου, στις κοινωνικές συναναστροφές. Θέλεις να είσαι πάντα ταιριαγμένος, καθωσπρέπει με όλους και με όλα, στους άλλους όλους αγαπητός.
Μέσα σου όμως, δεν έχεις ηρεμία. Και καμία δουλειά, καμία επιτυχία, καμιά παρέα δεν μπορεί πραγματικά ευτυχισμένο να σε κάμει. Όσο εντάξει και να είσαι προς τους έξω, όσο και ευγενικός, το ξέρω, το ξέρεις, πως το μυαλό σου χίλιες στροφές παίρνει, έτοιμο να ριχτεί σαν αγρίμι σε όποιον τολμήσει το δίκιο σου έστω και λίγο να αγγίξει, ή όποιον απλά τη ζαχαρένια σου χαλάσει.
Και αν κάποιο σου λάθος, κάποιος σου υποδείξει, ή ένα πάθος δεν μπορέσεις να ικανοποιήσεις, σαν το μικρό παιδί, νιώθεις τον κόσμο σου να καταρρέει.
Σαν το μνήμα είσαι Άνθρωπε. Σαν ένας τάφος.
Το ξέρω από μένα.
Λαμπερός, να αστράφτει από έξω, με ένα πτώμα να κρύβει από μέσα…
Μην απελπίζεσαι όμως…
Δεν είναι αργά.
Βάλε μετάνοια, και ξεκίνα τον αγώνα.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.