Τα φώτα σβήσαν, οι γιορτές τελειώσαν, τα τραγούδια έπαψαν, τα κεφάλια μέσα.
Και νιώθεις τη ψυχή να σφίγγεται…
‘’Και τώρα τι; Τώρα τι έχω να περιμένω;’’
Ξέρεις…
Καλό το πανηγυράκι των γιορτών. Χρειάζεται και αυτό. Έτσι, που και που να παίρνει ο άνθρωπος καμμιά ανάσα.
Η ζωή όμως είναι αγώνας. Είναι πάλη. Είναι δρόμος. Είναι χρέος και καθήκον.
Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό…
Αρκεί να ξέρεις που πηγαίνεις. Αρκεί να ξέρεις ποιος είναι ο σκοπός. Ποιος είναι ο προορισμός σου.
‘’Και τώρα τι;’’, ρωτάς. ‘’Τώρα τι έχω να περιμένω;’’.
Τώρα, το βλέμμα στην Ανάσταση.
Σφίξου. Μη μασάς. Και ας έχουμε Γολγοθά μπροστά μας.
Κράτα το βλέμμα στον σκοπό.
Κράτα στην Ανάσταση το βλέμμα.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.