Δυο μεγάλα ξύλινα βαρέλια.
Το πρώτο, γεμάτο ακαθαρσίες μέχρι πάνω. Διάσπαρτα μέσα του λίγα διαμάντια. Και κάθε φορά που προσπαθείς τα διαμάντια αυτά να αρπάξεις, λερώνεσαι. Και λερώνεσαι πολύ…
Το δεύτερο, γεμάτο με διαμάντια. Και τη φορά αυτή, ανάμεσα τους, σκόρπιες, είναι κάποιες λίγες ακαθαρσίες. Κάθε που για τα διαμάντια απλώνεις χέρι, άνετα μπορείς και τα αρπάζεις. Και ναι, ίσως κάποιες φορές να λερώνεσαι, από τις λίγες, τις διάσπαρτες τις ακαθαρσίες. Εύκολα όμως, την πέτρα και το χέρι καθαρίζεις..
Και έτσι είναι Άνθρωπε οι σχέσεις. Δυο βαρέλια. Με άσχημα μα και καλά. Και τα διαμάντια δεν, την αξία τους χάνουν, μέσα στη βρωμιά. Και η βρωμιά, δεν παίρνει αξία, και ας είναι μέσα στα διαμάντια.
Εσύ να κρίνεις πρέπει, να σκεφτείς.
Η σχέση σου η κάθε μια, σαν το πρώτο, η σαν το δεύτερο βαρέλι είναι.
Και αν είναι σαν το δεύτερο, με προσοχή πολύ, τις ακαθαρσίες να προσπαθείς να τις αδειάζεις. Και μόνο τα διαμάντια να κρατάς. Είναι πιότερα, αυτά που σας ενώνουν.
Και αν σαν το πρώτο είναι, πρέπει να σκεφτείς. Εάν θέλεις αρχικά, την αλλαγή να φέρεις, και τα διαμάντια να κάνεις πιο πολλά. Και αν το θέλω σου είναι αυτό, πρέπει να δεις το αν μπορείς. Το αν αντέχεις. Γιατί είναι και Άνθρωπε φορές, που επιβάλλεται να φύγεις.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.