Την κάθε στιγμή οφείλεις να ευχαριστείς τον άνθρωπο δίπλα σου. Να τον σέβεσαι. Να τον αγαπάς και να το δείχνεις. Να παλεύεις για αυτόν. Την κάθε στιγμή.
Μπορεί να είσαι μαζί του χρόνια ολόκληρα. Εσύ οφείλεις να του συμπεριφέρεσαι όμως πάντα, σαν να ναι η πρώτη σας φορά. Σαν μόλις να γνωριστήκατε. Αυτό είναι σχέση. Αυτό είναι κοινωνία. Αυτό είναι ένωση.
Μπορεί να σκέφτεσαι πως είναι ακραίο. Υπερβολικό. Όχι όμως. Μονόδρομος είναι. Έτσι κρατιούνται οι σχέσεις ζωντανές. Μόνον έτσι. Αυτό τις ανατροφοδοτεί. Αυτό τις προφυλάσσει.
Μα κάποια πράγματα είναι αυτονόητα ίσως πεις.
Παραμύθια. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Όπως ακριβώς πάλευες στις αρχές, για να κερδίσεις τον άλλον, για να κεντρίσεις το ενδιαφέρον του, για να τον ανεβάσεις, να τον γοητεύσεις, το ίδιο πρέπει να κάνεις και τώρα. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Τίποτα εκτός από το θάνατο. Μην περιμένεις λοιπόν να έρθει εκείνη η ώρα για να αναθεωρήσεις.
Όλα αυτά που νιώθεις, όλα αυτά που σκέφτεσαι, να τα λες. Να τα δείχνεις. Την κάθε στιγμή. Συνέχεια.
Αυτό είναι κοινωνία. Αυτό είναι ένωση. Αυτό είναι σχέση.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.