‘’Θα πεθάνω κάποια μέρα και θα δείτε εσείς.’’
‘’Θα σας παρατήσω και θα φύγω και ας κάνετε μετά ότι καταλαβαίνετε.’’
‘’Να σας δω, πως θα τα καταφέρετε χωρίς εμένα.’’
‘’Τότε θα με εκτιμήσετε, αλλά θα είναι πια αργά.’’
Σίγουρα τα έχεις πει πολλές φορές και τα έχεις σκεφτεί ακόμα περισσότερες. Και αυτά και άλλα πολλά παρόμοια τέτοια…
Σε πιστεύω. Έχεις κουραστεί. Έχεις δίκιο.
Εσύ να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ και όλοι γύρω σου, να είναι στην κοσμάρα τους… Να μην καταλαβαίνουν. Να μην παίρνουν τίποτα χαμπάρι.
Μην αφήσεις όμως να σε πάρει από κάτω.
Μην απογοητεύεσαι. Μην τα παρατάς.
Μην τους θυμώνεις…
Δεν είναι ότι δεν σε αγαπάνε. Ούτε ότι δεν σε εκτιμούν.
Έτσι μάθανε…
Μην στεναχωριέσαι. Και αν μάθανε λίγο στη βόλεψή τους παραπάνω, θα ξεμάθουν.
Σιγά-σιγά. Θα τους στρώσεις.
Ξεκίνα εσύ, να ξεκουράζεσαι λίγο-λίγο. Ξεκίνα να αφιερώνεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Ξεκίνα να προσέχεις λίγο παραπάνω εσένα…
Και θα στρώσουν… Θα με θυμηθείς.
Και ας κλωτσήσουν στην αρχή. Και ας αντιδράσουν. Και ας μην τους αρέσει.
Δε πειράζει.
Θα το συνηθίσουν.
Μην απογοητεύεσαι. Μην τα παρατάς. Έχει ο Θεός.
Δεν είναι ότι δεν σε αγαπάνε. Είναι ότι έτσι έμαθαν.
Δεν πειράζει όμως.
Θα ξεμάθουν.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.