Όταν το κακό που κάποιος σου έκανε, πίσω το ανταποδίδεις, πες μου Άνθρωπε, σε τί, εσύ, τελικά πιστεύεις πως διαφέρεις;
Ίδιος με αυτόν γίνεσαι, με αυτόν που σε συκοφαντεί, που χειροδικεί, που πόνο να προκαλέσει θέλει…
Δεν είναι το ίδιο θα μου πεις. Αυτός ξεκίνησε, αυτός προκάλεσε, αυτός το έκανε πρώτος.
Είναι λοιπόν το θέμα χρονικό; Δεν είναι εν κατακλείδι, η πράξη πάντοτε ίδια; Πόνο και εσύ δε θα προκαλέσεις; Χειροδικία; Συκοφαντία;
Και ίσως μου πεις πως δίκαιο είναι. Ισορροπία. Αντίδραση, σε μία κάποια δράση…
Από πότε όμως Άνθρωπε, το δίκαιο εξισώθηκε, με ό,τι ηθικό; Και πότες ο κόσμος αυτός, πήγε μπροστά, ακολουθώντας μόνον το δίκαιο των ανθρώπων;
Μάθημα, πάλι μπορεί και να μου πεις, με αυτόν τον τρόπο πως θα πάρει…
Είναι που το σκοτάδι όμως Άνθρωπε, που με σκοτάδι, δεν μπορεί κανείς να πολεμήσει. Αντίθετα, πιο σκοτεινά, τα πάντα γύρω έτσι καταλήγουν… Και πως, το φως, ο άνθρωπος, που ίσως δεν έμαθε ποτέ, να μάθει να επιλέγει;
Όχι, δεν σου λέω θύμα να γενείς. Αυτό ποτές μην το επιτρέψεις. Και όπλα θα πάρεις άμα χρειαστεί, και ανάστημα θα υψώσεις…
Στο δίκαιο μόνο σου ζητώ, τυφλή να μην έχεις, ποτές εμπιστοσύνη…
Άφηνε χρόνο, στα άσχημα, ο θυμός για να περνά, και ύστερα, μόνον τη συνείδησή σου άκου…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.