Χαίρομαι που είσαι εδώ σήμερα Άνθρωπε… Χαίρομαι που είσαι εδώ σήμερα μαζί μου… Σε βλέπω. Έχεις τόσα πολλά να μου πεις. Δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Κάθισε όμως. Πιες δυο γουλιές καφέ. Άναψε και ένα τσιγάρο. Πάρε το χρόνο σου…Άσε με εμένα να κάνω την αρχή.
Δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς πια… Έχεις δίκιο Άνθρωπε. Και για αυτό θέλεις να ξέρεις συνεχώς πλέον που βρίσκεται, θέλεις να ξέρεις ότι συνεχίζει να ενδιαφέρεται, θέλεις να ξέρεις συνεχώς, ότι πρόσωπο άλλο δεν υπάρχει στη ζωή του, θέλεις να ξέρεις, ότι τα όσα τόλμησε να σου κάνει, ξανά δεν θα επαναληφθούν και ότι τα όσα λόγια ειπώθηκαν, δεν θα ακουστούν ξανά.
Αν τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Αν δεν είχαν συμβεί τα όσα συνέβησαν. Δεν θα είχες θέμα. Δεν ήσουν ποτέ έτσι εσύ. Αλλά τώρα…
Τον παρατηρείς, μέρα τη μέρα, τον παρατηρείς Άνθρωπε, αυτόν, τον άνθρωπο σου, γιατί δεν ξέρεις. Δεν ξέρεις αν θα υπάρξει επόμενη φορά. Δεν ξέρεις αν θα υπάρξει επόμενη φορά που θα φλερτάρει, δεν ξέρεις αν θα υπάρξει επόμενη φορά που θα αδιαφορήσει, δεν ξέρεις αν θα υπάρξει επόμενη φορά που θα νιώσεις ότι σε πιέζει, δεν ξέρεις αν θα υπάρξει επόμενη φορά που μνήμες κακές θα σου ξυπνήσει… Και ας σου λέει ότι έχει μετανιώσει…
Εσύ τον περιμένεις Άνθρωπε. Τον περιμένεις στη γωνία…
Δεν ξέρω Άνθρωπε, δεν έχω την απάντηση για το τι πρέπει εσύ, να κάνεις. Κανείς δεν μπορεί να καθορίσει την ζωή σου.
Δυο είναι αυτά που έχω να σου πω…
Αν, να τον συγχωρήσεις δεν μπορείς, και η συγγνώμη του κάτι δεν σου λέει. Μην περιμένεις να αλλάξει κάτι Άνθρωπε. Στην ίδια κόλαση θα ζεις, σαν αυτή που κάποτε είχες ζήσει. Και ας όντως έχει μετανιώσει. Και ας όντως έχει προσπαθήσει.
Αν από την άλλη, τη συγγνώμη του έκανες δεκτή, και καλά έχεις κάνει, πάρε ως δεδομένο Άνθρωπε, ότι δική σου πλέον ευθύνη είναι, το να κατεβάσεις το δίκανο που έχεις συνέχεια πάνω από το κεφάλι του. Δική σου ευθύνη είναι, το να τον εμπιστευτείς, δική σου ευθύνη είναι, το να ρίξεις τις ταχύτητες σου, το να σταματήσεις να τον ελέγχεις. Το ξέρω ότι είναι άδικο. Το ξέρω ότι είναι μεγάλο. Το ξέρω ότι ποτέ δεν το ζήτησες. Έτσι όμως είναι οι σχέσεις Άνθρωπε. Λάθη γίνονται και συμβαίνουν. Και όταν η συγγνώμη έχει ειπωθεί και πράξη γίνεται, τότε το βάρος πέφτει σε σένα πλέον. Το βάρος του να σφίξεις τα δόντια, του να σταματήσεις να ελέγχεις, του να σταματήσεις αποδείξεις αγάπης και μετανοίας να περιμένεις που ποτέ δεν είναι αρκετές, του να συνεχίσεις εσύ να αγαπάς.
Γιατί χωρίς να το καταλάβεις Άνθρωπε, από θύμα, κατέληξες ο θύτης…