”Να προσέχεις την Μαρία. Όχι το Μαράκι”
Χαμογελαστός την ξεπροβόδισε λέγοντάς της τα παραπάνω…
Δεν ήταν η μοναδική φορά, ούτε το μόνο άτομο που χαιρετούσε έτσι. Ήταν και άλλοι πολλοί, Γιώργηδες και Μαρίες και Γιάννηδες, οι οποίοι έφευγαν από το κελλάκι του με την ίδια πάντοτε ευχή.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε τότε. Πέρασαν όμως τα χρόνια, και με αυτά και με εκείνα, τα πράγματα άρχισαν σιγά σιγά να ξεκαθαρίζουν…
Μπερδεύουμε συχνά, τα όσα έχουμε πραγματικά ανάγκη, με τα όσα ζητά απελπισμένα ο κακομαθημένος μας εαυτός. Αυτό που είναι πραγματικά χρήσιμο και αγαθό, με ό,τι απλά μας προσφέρει ηδονή. Νταντεύουμε το εγώ μας, τα πάθη μας και τις αδυναμίες μας, με την πρόφαση ότι έτσι κάνουμε καλό στον εαυτό μας.
Χωρίς λοιπόν να το καταλάβουμε, καταλήγουμε ευνουχισμένοι, μέσα στην προσπάθεια μας να προστατευτούμε.
Δεν είναι εύκολο. Θέλει πολλή διάκριση.
Είναι όμως αναγκαίο.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε τότε…
‘’Να προσέχεις τον εαυτό σου, όχι τον εαυτούλη σου…’’
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.