Λες πως σκέφτεσαι, το τι θα πει ο κόσμος.
Ποιος κόσμος;
Τι ξέρει ο κόσμος για τα όσα περνάς; Τι ξέρει για τον σταυρό σου, για τον δικό σου σταυρό, για αυτόν που καθημερινά κουβαλάς.
Μην αφήνεις αυτή τη σκέψη να σε κρατήσει πίσω. Μην της επιτρέπεις να σε εγκλωβίζει. Είναι από μόνο του αρκετό το φορτίο που σηκώνεις.
Που είναι ο κόσμος, αυτός που φοβάσαι τι θα πεί, όταν χίλιες στροφές παίρνει από τον πόνο το μυαλό σου; Που είναι ο κόσμος, όταν τα βράδια, μόνος δακρύζεις στα σκοτεινά, έτσι, χωρίς κανένας να σε βλέπει; Που είναι ο κόσμος, όταν σφίγγεις από ανάγκη τα λουριά; Που είναι ο κόσμος για να δεί, πως τη βγάζεις μέρα μέρα; Που είναι ο κόσμος, όταν μόνο τη μοναξιά, φορές φορές έχεις για παρέα;
Μια ώρα από τη ζωή σου. Ποιος πιστεύεις από αυτόν τον κόσμο θα τολμούσε, να ζήσει τη ζωή σου, να μπει στη θέση σου, έστω και για μία ώρα;
Ο κόσμος θα μιλήσει. Να είσαι σίγουρος για αυτό… Πολλές φορές άλλωστε μην το ξεχνάς, για κάποιους άλλους, εγώ και εσύ είμαστε ο αυτός ο κόσμος.
Εσύ όμως κοίταξε, να μην δώσεις σημασία. Να μην εγκλωβιστείς…
Αν η συνείδησή σου, σου λέει πως κάνεις το σωστό, τα λόγια του κόσμου, μην τα υπολογίζεις.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.